EDO ANKUM
Het huidige leven van edo ankum is een jongensdroom die werkelijkheid is geworden. Al jong wist Edo dat hij de zee op wilde, toch volgde hij het advies van zijn ouders op en koos voor een ‘veilige’ rechtenstudie. Hij was vier jaar werkzaam als advocaat maar de zucht naar de zee bleef. In 2001 besloot hij het roer, letterlijk, om te gooien en maakte hij van zeilen zijn beroep.
——
Via een bijbaantje tijdens mijn studie runde ik mijn eigen bedrijfje dat Schotse delicatessen importeerde in Nederland. Dat deed ik na mijn afstuderen nog een jaar maar ik realiseerde mij dat ik daarvoor met mijn rechtenstudie niet goed geëquipeerd was.
——
Het was nooit mijn passie advocaat te zijn. Ik heb mijn vijf jaren als advocaat heel interessant gevonden, leuke mensen ontmoet en veel geleerd.
——
Toen ik 17 jaar was en het tijd was om te kiezen voor een beroepsopleiding, wilde ik naar de Zeevaartschool. Mijn ouders vonden dat geen goed idee en drongen aan op een ‘echte’ studie. Het CIOS en het leger trokken mij ook aan, maar deze opties durfde ik op dat moment al niet meer voor te stellen. Wat voor studie? Ik had echt geen idee. Mijn vader was destijds hoogleraar Romeins Recht aan de UvA en hij hakte de knoop voor mij door: “Als jij het niet weet Edo, dan weet ik het wel, jij gaat rechten studeren in Amsterdam”.
——
Tijdens de advocatentijd en de jaren daarna als bedrijfsjurist woonden we op een voormalig vrachtschip op het IJ. In 2002 verhuisden we naar ons zeiljacht.
——
Een van de dingen die ik heb geleerd in de advocatuur is schrijven; logische verhalen met structuur, waarin hoofdzaken van bijzaken worden gescheiden en waarin de aandacht van de lezer moet worden vastgehouden. Daar heb ik veel profijt van gehad toen ik artikelen begon te schrijven voor zeilbladen tijdens onze vijfjarige familiereis.
——
Nee, sinds wij aan onze zeilreis begonnen in 2002 heb ik geen juridisch werk meer gedaan.